หกเดือนผ่านไปแล้วตั้งแต่ฉันเรียนจบมัธยมปลาย ฉันใช้ชีวิตอย่างน่าเบื่อหน่ายระหว่างการเดินทางไปกลับมหาวิทยาลัยและทำงานพาร์ทไทม์ เช้าวันหนึ่ง ฉันตื่นสายและรีบวิ่งไปที่สถานีรถไฟ พอมาถึงก็หอบหายใจ ฉันเห็นเด็กผู้หญิงที่คุ้นเคยยืนอยู่บนชานชาลา เธอชื่อทาเคดะ มานากะ เธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมปลาย เธอเป็นสาวน้อยน่ารักที่เปรียบเสมือนมาดอนน่าประจำห้อง เมื่อเธอเห็นฉัน มานากะก็ยิ้มอย่างซุกซน...