DFE-100 ลูกสาวของฉันกำลังเลี้ยงฉันอยู่ ซูสุ นากาโน - ซูซู นากาโนะ

“มาอยู่กันตามสบายเถอะ” ชายคนนั้นหัวเราะในขณะที่เขาวางแขนไว้บนไหล่ฉัน ขณะที่ฉันมองดูแม่เดินออกไปจากห้อง ฉันก็หลับตา พยายามกลั้นความรู้สึกอยากจะร้องไห้อย่างสิ้นหวัง ตั้งแต่ฉันยังเด็ก ความรักของแม่ก็มักจะมุ่งไปที่พี่ชายของฉันเสมอ น้องชายฉันทำดี ฉันทำไม่ดี เขาได้รับคำชม และฉันก็ถูกดุ นั่นเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทุกวัน พ่อของฉันไม่อาจทนเห็นฉันเป็นแบบนั้นได้ และมักพาฉันออกไปเดินเล่น เขาให้ฉันนั่งหลังและซื้อขนมให้ฉันด้วย พ่อของฉันเป็นคนใจดีและรักเขามาก แต่ทันใดนั้นพ่อของฉันก็จากไป ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาแม่ก็จะเล่าเรื่องแย่ๆ เกี่ยวกับพ่อให้เราฟังเกือบทุกวัน “เขาเป็นคนแย่มาก” “ดีที่เขาจากไป” “มาทำดีที่สุดในฐานะครอบครัวสามคนกันเถอะ” และ “เรามีความสุขแล้ว” ฉันบอกตัวเองและเราเหมือนกับคำสาปที่ว่า ถ้าเราไม่ทำแบบนี้ ก็คงให้อภัยไม่ได้ เมื่อชีวิตของเราลำบากมากขึ้นเรื่อยๆ แม่ขอให้ฉันขายร่างกายของตัวเอง โดยบอกว่าทำเพื่อครอบครัว เมื่อผมถามพี่ชายว่าจะทำอย่างไร เขาก็ดุผมและบอกว่าไม่เป็นไร มันเป็นเรื่องไม่น่าพอใจและเจ็บปวด ในขณะที่คนแปลกหน้าเลียร่างกายฉันไปทั่ว ฉันร้องไห้และถามตัวเองว่ามีความสุขอะไรกับเรื่องนี้ และทำไมต้องเป็นฉันคนเดียว แต่ฉันอ่อนแอและไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับว่านี่คือสถานที่เดียวที่ฉันควรอยู่และนี่คือบทบาทของฉัน “คุณไม่มีความฝันอะไรเลยเหรอ?” ชายคนนั้นถามขณะลูบไล้ร่างกายของฉัน หากฉันไม่สามารถแม้แต่จะปรารถนา ฉันก็ไม่อยากฝัน ความผูกพันในครอบครัวทำให้หัวใจที่บริสุทธิ์ต้องจนมุม เรื่องราวของหญิงสาวผู้ยากจนคนหนึ่ง